Cama olan ilgini nasıl keşfettin ve bu süreç nasıl bir tutkuya dönüştü?

Cam sanatına olan tutkumu 2016 yılında keşfettim. Bazen ara vermiş olsam da 8 yıldır cam üfleme sanatını icra ediyorum. Maceram, Danimarka'da katıldığım bir fotoğraf kursuyla başladı. Orada eritilmiş camla ilk kez tanıştım ve bu malzemenin büyüleyici hareketine hemen kapıldım. Camla çalışmak, sürecin başlangıcından bitişine kadar farkındalık gerektiren bir süreç; iyi günlerde bir tür meditasyona dönüşüyor. Düşününce, bir şekilde birbirimizi seçtik aslında; karakterlerimiz birbiriyle mükemmel bir uyum içinde çalışıyor. Sıcak cam, zıt kutuplar arasında kısa mesafelerle yüksek bir düaliteye sahip. Bunlar, onun dili. Zaman içinde bu dili öğrendim ve malzeme ile aramdaki diyalog, her çalışmamda giderek daha da karmaşık hale geldi.

Cam üflemenin ilk yılları, en azından benim için kontrolle ilgiliydi; ancak daha da önemlisi, kontrolün eksikliğiyle başa çıkma süreciydi. Bu süreç, aynı zamanda disiplin gerektiren ve sabır isteyen bir deneyim. Bir süre sonra ilgim giderek geleneksel Venedik cam üfleme tekniklerine kaydı. Youtube üzerinden bu zorlu teknikleri öğrenmeye çalıştım; o zamanlar yeterince yetenekli değildim, neredeyse pes edecektim hatta! Frustrasyonumdan ilham alarak, aletleri öngörülenin dışında kullanarak camı şekillendirmeye başladım. Bu da ifademi oluştururken yeni yollar keşfetmemi sağladı.

Sanatındaki düzensizlik ve şeffaflık temalarına ilham veren şey neydi?

Mevcut tasarım pratiğimin yanı sıra, tarihi nesneler ve binalara duyduğum ilgi sanatsal yaratımımda belirgin temaların ortaya çıkmasına yol açtı. Özellikle 18. yüzyıl ve öncesine tarihlenen nesneler ve mimari eserlerden etkileniyorum. Yeni şehirleri ziyaret ettiğimde, eski kiliseleri ve arkeoloji müzelerini keşfetmeye giderim. Bu eserlerdeki süslemelerin kararlılığı inanılmaz. Zanaatkarın becerisi ve yaratıcılığı her ayrıntıda belirgin, bu beni çok büyülüyor.

Çalışmalarımdaki ana tema ise katı ve kaotik olanın birleşimi: Tanıdıklık ve öngörülemezlik arasında hassas bir denge kuran, izleyicilere hem dokunsal hem de estetik bir deneyim sunan parçalar. Amaç, bu eserlerin belirli bir benzerliği paylaşmasını sağlarken, beklenmeyen detayları da sunabilmek. Bir düzen ve yapı benzerliği olsa da yakından incelendiğinde, kendiliğindenlik ve öngörülemezliğin ince nüansları ortaya çıkıyor. 

Antik çağlardan günümüze kadar kullanılan camın çağdaş tasarımdaki yeri hakkında ne düşünüyorsun?

Çağdaş tasarımlarda camın rolünü değerlendirirken, bu disiplinin zaman çizelgesindeki konumunun çok farkındayım. Kendimi, geleneğin temel direkleri üzerinde sağlam bir şekilde duran ve bu eskimeyen unsurları işine entegre etmeye çalışan biri olarak görüyorum.

Cam, tarih boyunca bir dizi altın çağ geçirmiş, her dönemde evrilmiş ve değişmiş bir malzeme. Son dönemlerde cam alanında çalışan zanaatkarlar ve tasarımcılar arasında da dikkate değer bir değişim gözlemliyorum. Bu alandaki eğilimlerin daha özgün ve yenilikçi işlere doğru kaydığı göz önüne alındığında, cam üfleme sanatında yeni bir altın çağın eşiğindeymişiz gibi hissediyorum. Çağdaş dönem, bu antik malzeme ile mümkün olanın sınırlarını genişletme potansiyeli taşıyor ve bu evrilen alanda yer almak oldukça heyecan verici!

Röportaj SEVAL AKBULAK

Curated No.25'i satın almak için tıklayınız.